Doer de joare is vergange, wat lang woar bewaard.
Hoezer, schtroate en gebroeke van der ege aard;
mer neet alles gong verloare en mit carnaval,
schprikt weer de herinnering en het klinkt weer uuveral:

Refrein:
De Brikkebekkesch, hie zint ze weer;
Ze bringe schtumming en veul plezeer.
Wat neet beschtoa blief, wat ooch vergeet,
de Brikkebekkesch die wieke neet !!

Jonk en oud begriepe dan wie schjoen het läeve is,
went men op gepaste wies, de carnaval neet mist.
Langs de schtroate, aan de teke, woe men zingt en schpringt,
huure vier boave alles oet, wie fijn der schlager klinkt.

Schengske zingt der ganse daag van brikkebekkerie,
't zelfde dont Joep en Kueb en Trieng en ooch Merie.
Pap en Mam die schtumme in, ooch op der gowe toën,
en dat zäet toch jiederee, wat klinkt dat leedje schjoen.

Oet de oudheed kumpt oos dek nag weer ens vuur der gees,
treu en samenwirking, wie die vreuger zint gewäes.
Went het oud geschlach noe nog eens op schtong oet het graaf,
zow het waal tevreje zin en het zong dan alaaf.

Tekst: C.L. Herinx - melodie: "Heide Roosje" (wals)